یک باور عمومی وجود دارد که سوزاندن کنترل‌شده، تنک کردن درختان و پاکسازی زیرمجموعه‌ها، خطر شدت آتش‌سوزی‌های آینده را کاهش می‌دهد. اما آیا این درست است؟ گاهی اوقات، مشاهدات محدود می‌توانند شک و تردید ایجاد کنند. پژوهشگران از ایستگاه تحقیقاتی خدمات جنگل‌داری USDA، انجمن حفاظت از طبیعت و دانشگاه مونتانا به بررسی عمیق‌تر در ادبیات علمی پرداختند.
نتیجه: “بله” – مدیریت اکولوژیکی پیشگیرانه می‌تواند رفتار آتش‌سوزی‌ها را تغییر دهد و شدت آتش‌سوزی‌های جنگلی را در طیف گسترده‌ای از شرایط و انواع جنگل کاهش دهد.
پژوهشگران شواهد قاطعی یافتند که در جنگل‌های مخلوط مخروطیان خشک فصلی در غرب ایالات متحده، کاهش سوخت‌های سطحی و پله‌ای و تراکم درختان از طریق تنک کردن، همراه با سوزاندن کنترل‌شده یا سوزاندن انبوه، می‌تواند شدت آتش‌سوزی‌های آینده را بیش از ۶۰٪ نسبت به مناطق درمان نشده کاهش دهد. نتایج این مطالعه اخیراً در مجله
Forest Ecology and Management منتشر شده است. شما می‌توانید این مقاله علمی را در پنج دقیقه دانلود کنید تا نمای کلی از روش‌های پژوهش، یافته‌های کلیدی، ملاحظات مدیریتی و پیوندهای مربوط به انتشارات مرتبط را دریافت کنید.
آتش یک جزء اساسی از بسیاری از جنگل‌های غربی است. با این حال، مهار آتش‌های تاریخی و تغییرات اقلیمی باعث افزایش فعالیت آتش‌سوزی و آتش‌سوزی‌های شدیدتر شده است، که در آن درختان بالغ کشته می‌شوند. درمان‌ها یک منظره را آماده می‌کنند، آتش‌سوزی بعدی را برای سوختن با شدت کمتر آماده می‌کنند و زیرمجموعه‌ها و درختان کوچکتر را می‌سوزاند. این باعث حفظ درختان بالغ‌تر و کمک به ایجاد یک سطح آتش متوازن‌تر با چشم‌انداز می‌شود.
کیمبرلی دیویس، اکولوژیست پژوهشی خدمات جنگل‌داری و رهبر پروژه‌ای که ۴۰ مطالعه را تجزیه و تحلیل کرد، در آتش‌سوزی‌های وحشی به انواع مختلف درمان‌های گیاهی برخورد کرده بود. ۱۱ ایالت غربی، از جمله این پژوهش‌ها بود.
پژوهشگران، تأثیرات انواع مختلف درمان‌ها را در انواع مختلف جنگل‌ها، از جنگل‌های کاج پوندروسا در آریزونا و نیومکزیکو تا مناطق زیرآلپی کوه‌های راکی شمالی بررسی کردند.
این بررسی به متخصصان منابع طبیعی و جوامع شواهدی را ارائه می‌دهد که از سرمایه‌گذاری‌های مستمر در مدیریت گیاهان و سوخت‌ها حمایت می‌کند. این درمان‌ها بسیار موثر هستند و علم به وضوح نشان می‌دهد که می‌توانند شدت آتش‌سوزی‌ها را کاهش دهند.
در حالی که پاسخ‌ها متفاوت بود، ترکیب تنک کردن و سوزاندن کنترل‌شده به طور کلی بیشترین تأثیر را در کاهش شدت آتش‌سوزی‌های آینده داشت. مناطقی که فقط تنک شده بودند، فایده کمتری در کاهش شدت آتش‌سوزی داشتند. آتش‌سوزی قبلی با شدت پایین یا متوسط نیز شدت آتش‌سوزی‌های بعدی را کاهش داد، اگرچه به میزان کمتری نسبت به تنک کردن با سوزاندن کنترل‌شده.
زمان نیز اهمیت دارد. با گذشت زمان، درمان‌ها کمتر موثر می‌شوند.
در درازمدت، پروژه‌های کاهش سوخت جنگلی می‌توانند شرایط را برای آتش‌نشانانی که به آتش‌سوزی‌های جنگلی پاسخ می‌دهند بهبود بخشند. آن‌ها خسارت‌های طولانی‌مدت کربن و زیستگاه حیات وحش را کاهش می‌دهند و از حوزه‌های آبریز در برابر آتش‌سوزی‌های شدیدتر محافظت می‌کنند. درمان‌ها همچنین گزینه‌های بیشتری برای تعیین پاسخ‌های مناسب به صاعقه و سایر آتش‌سوزی‌های برنامه‌ریزی نشده ایجاد می‌کنند. هنگامی که به گونه‌ای طراحی شده باشند که نیازهای منحصر به فرد نوع جنگل و جوامع نزدیک را برآورده کنند، این ابزارها می‌توانند از پایداری منابع آب پاک، زیستگاه حیات وحش و مکان‌های بیرونی برای کار و تفریح حمایت کنند.
این بررسی نشان می‌دهد که درمان‌ها می‌توانند شدت آتش‌سوزی‌های آینده را کاهش دهند، که کلیدی برای حفاظت از زیستگاه‌های جنگلی مهم است. این به ما امید می‌دهد که با تسریع استفاده از این ابزارها، همراه با کار برای ترویج جوامع سازگار با آتش، می‌توانیم با هم به بحران آتش‌سوزی پاسخ دهیم.
منبع:
USDA Forest Service – Rocky Mountain Research Station
